تشریح کامل و جامع نماد و نشانه

هویت فردی و گروهی اشخاص و سازمان ها به لحاظ نوع فعالیت که رمز گونه نمایش داه می شود نشان نام دارد. واژه «Sign» در لغت به‌معنای نشان، علامت و نماد است.[96] تیتوس بورکهارت نیز به این مطلب اشاره می کند: «نماد امری مبهم و گنگ یا حاصل یک گرایش احساسی نیست بلکه نماد، زبان ولسان روح است».[97] «رمز نمودار وحدت تقریباً آرمانی و مطلوب همه انواع و انحا بیان است یعنی عبارت است از بیان ادراکی و شهود، «جانشینی» که باید جایگزین چیزی منحنی و مکتوم شود».[98] واژه «Symbol» در لغت به‌معنای نماد، نشانه، دال، نمودگار، نمون، رمز است.[96] و در عرف علمی، کد و سمبل نیز برای آن به‌کار می‌رود.[99] از دوران باستان، فیلسوفان، منطق‌دانان و دستور زبان‌شناسان، به تحقیق درباره نشانه‌ها مشغول بوده‌اند و از عصر رمانتیك تا به امروز، شاهد تلاش پی‌گیر برای تدوین تعریفی برای نشانه بودند.[100] 

برقراری ارتباط میان انسان ها و محیط پیرامون آن ها، دلیلی است برای معناسازی و گسترش دادن خطوط و شکل ها در قالب نماد، واژه و تصویر. کارل گوستاویونگ سوئیسی، نماد نوعی ناخودآگاه است. «هنگامی که ذهن به پویش نماد می پردازد با اندیشه هایی برخورد پیدا می کند که در ماوراء قابلیت های منطقی– عقلانی آن قرار دارند. اندکی تامل و در خود فرو رفتن ما را به این نتیجه می رساند که بشر قادر به دریافت و درک کامل هیچ چیز نیست. او می تواند ببیند، بشنود، لمس کند و بچشد».[102] این جهان سرشار از نشانه‌هاست هرچند که منحصراً از آن‌ها تشکیل نشده باشد.[103] نمادها از طریق قرارداد مشترک پذیرفته شدند. یک نماد، نظیر یک کلمه، ‌از طریق توافق یا قرارداد، مصداقی را تعیین می‌کند.[102] به همین علت، بین صورت و معنای آن رابطه‌ای نابرانگیخته  وجود دارد.[104] هر چه رابطه دال و مدلول (دلالت) قوی‌تر باشد، می‌توان گفت كه نشانه صریح‌تر و روشن‌تر است و به سهولت مخاطب آن را درك می‌كند. هر چه نشانه‌ها برانگیزاننده‌تر باشند رابطه دلالتی قوی‌تر است.[105] 

نماد و نشانه در طول تاریخ

در طول تاریخ از نماد، كه نوعی علامت واجد هویت بصری ست، به عنوان ابزاری برای ایجاد ارتباط استفاده شده تصور بر این است كه انسان پیش از تاریخ با خراش دادن و ایجاد نقش بر دیوار غار های آلتامیرا در اسپانیا و لاسكو در فرانسه تلاش داشته تا از این طریق به دیگران اعلان خطر یا آگهی دهد و یا پیام های دیگران را منتقل كند. در جوامع قرون وسطایی بازرگانان و صنعتگران برای مشخص كردن كالا ها و محصولاتشان از علایم و نماد ها ی خاص استفاده می كردند. چاپگران اواخر سده 19 میلادی بر روی تمامی چاپ نقش های خود نماد هایی را به صورت حرف نشانه یا امضا چاپ می كردند كه معرف حرفه آنان بود. در آغاز سده 20 نیز گاوچرانان امریكایی برای مشخص كردن مالكیت دام های خود از علایم انحصاری استفاده می كردند.طی دوره ركود اقتصادی امریكا، كارگران دوره گرد یا در واقع پیشه ورانی كه بیكار شده بودند، یك نظام ارتباطی تحلیلی و كاربردی را ابداع نمودند . درست شبیه به روشی كه انسان غار نشین از تصاویر خطی استفاده می كرد.[106] در حدود 40000 سال قبل بشر اولیه که از طریق شکار روزگار می گذراند، به منظور انتقال افکار و امیال خویش به حک علائمی گرافیکی بر صخره ها پرداخت و بدین وسیله کوشید امیال و افکار خویش را از طریق تصویر بنمایاند.[102]